Wat een afsluiting van het jaar 2014, zeg! Allereerst was op 12 december de door NDA Incassogeorganiseerde afscheidsreceptie. Mijn uit- en afzwaaimoment als algemeen directeur en voormalig eigenaar van dit mooie bedrijf was daar en dat was goed en fijn. De gasten werden buiten het pand ontvangen met ontstoken fakkels, vuurkorven en grote windlichten en eenmaal binnen stond er zelfs een DJ opgesteld om het geheel muzikaal te omlijsten, naast de heerlijke hapjes en drankjes van Daily Deli, helemaal gaaf! Ongekend hoeveel mensen er waren, maar ook veel mensen die (vanwege het weer) niet konden en van zich lieten horen; mijn iPhone heeft overuren gedraaid. Ook nadien ontving ik nog zóveel reacties via mailtjes, appjes e.d. Als je bedenkt dat ik de dag er na meer dan twee uur nodig had om alle cadeaus uit te pakken en de bijbehorende berichtjes te lezen… Hartverwarmend en overweldigend!

Nauwelijks van die festiviteiten bekomen, werd ik vier dagen later verrast met de Entre Prix 2015 van SVE, een ondernemersprijs die in de vorm van een wisselring wordt uitgereikt. Totaal verrast mag ik wel zeggen, want ik was gevraagd om ‘m als oud-voorzitter van SVE mee uit te reiken omdat het een lustrumprijs betrof.

Nu had ik het nogal druk die week (hoe zou dát nu komen?) en had er eigenlijk niet echt de tijd voor. Ik overwoog dus (en meldde dit ook) om niet te gaan, dat het me niet lukte qua tijd. Het antwoord daarop was kort maar krachtig: ‘sorry Con, jij was de eerste voorzitter die ‘m uitreikte, jouw verhaal en aanwezigheid is daar gewoon bij nodig. Punt.’ En ik slikte dat. Voor zoete koek. Want ik was druk met andere dingen, zoals gezegd. Niet eens gevraagd of over nagedacht: ‘en wie krijgt ‘m dan?’ Enfin, terwijl we daar met de (oud-)voorzitters op rij stonden gebeurden er een aantal zaken die ik wel wat vreemd vond en de reden bleek al rap: het voorgelezen rapport ging over mij… Bijgaande foto zette dat moment van ‘Huh?! Het zal toch niet…, ze hebben toch niet…, maar het gaat … OVER MIJ?!’ in. Ja dus.

Wat een aandacht en zeer de moeite waard om te mogen ervaren. Ik heb het allemaal maar over me heen laten komen, heel lief wat er dan over je gezegd wordt. Het rapport zelf is nog veel langer, maar dat leeswerk bespaar ik je ?

Ja, en tot slot nog het afscheid van de medewerkers. Dat vond ik zelf het meest moeilijk. Met sommigen heb ik al die tijd samen gewerkt, 11 jaar lang! En ik heb ze zien opgroeien, opbloeien, iets moois van zichzelf zien maken. Geweldig toch? Ik schreef er al eens over dat ik dat gaaf vind. Ze zwaaiden mij uit met een prachtig cadeau voor mijn aanstaande nieuwe kantoor. Oh, en nog een verrassing want ik mag De Droomboom ook meenemen! De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik zelf meer met dat ding had dan menigeen op kantoor, maar let op mijn woorden: ze komen er nog wel een keer achter wat ze daarin niet hebben gesnapt en gaan missen, haha. Enniewee, ik mag ‘m meenemen en dat vind ik geweldig.

En ja, ik heb intussen nieuwe kantoorruimte in Amersfoort! Op De Hoef natuurlijk, waar anders?! Eigenlijk heel dichtbij waar ik met NDA Incasso zat. Maar dat komt een volgende keer wel aan de orde. ‘Afscheid nemen bestaat niet’, schreef iemand. Nou, echt wel. Ik heb – heel beeldend – m’n lege kamer en bureau gefotografeerd en toen ik wegreed bij NDA de laatste keer dat de slagboom open ging, gefilmd. Vond ik wel passen. ‘Alles staat weer voor me open’, bedacht ik me en zo is het.